یادداشت / طریق پرس ، با وخامت اوضاع برای رژیم صهیونیستی در منطقه و گره خوردن نبرد در غزه ، نخست وزیر اشغاگران را به گونه ای پریشان کرده که با انحلال کابینه جنگ به دنبال اعمال اقدامات وحشیانه تر و بی پرواتری باشد تا شاید از این طریق زخم های خود را التیام بخشیده و فضای رسانه ای و اجتماعی حاکم بر اسرائیل را تسکین بخشد.
ضرباتی که مقاومت لبنان در شمال اراضی به اشغالگران وارد کرده است به کیفیتی بوده که اکنون عملاٌ رژیم صهیونیستی شمال را از دست رفته می بیند و اگر این ماجرا ادامه داشته باشد باید منتظر از دست رفتن مناطق بیشتری نیز باشد.
تمامی ایده ای که رژیم صهیونیستی با ایجاد شهرک های مسکونی و اسکان صهیونیست های چند ملیتی در مناطقی از حیفا تا مرز با لبنان داشته است ، اکنون و با گسترش حملات حزب الله نقش بر آب شده است و بعید است دیگر شهرک نشینی علاقه بازگشت به این مناطق را داشته باشد .
از دست رفتن توان دفاعی اشغالگران از یک سو و کمبود مایحتاج ادامه زندگی را در کنار قطعی مکرر آب و برق از دلایل عدم تمایل بازگشت شهرک نشینان به شمال اراضی اشغالی خواهد بود.
همین موارد نیز جسارت بیشتری به مفاومت در لبنان داده است تا با قدرتمندتر از گذشته عمق سرزمین های اشغالی را هدف قرار داده که اکنون در شمال اکثر شهرک ها را می توان خالی از سکنه نامید.
بنظر می رسد اشغالگران این رویه را به مثابه شکست خواهند پنداشت و محتمل خواهد بود تا با ایجاد حمله ای در مقیاس بزرگ بخواهند ضرباتی به لبنان وارد کرده تا جلوی از دست رفتن شمال را بگیرند.
البته حزب الله و محور مقاومت نیز از این اقدام رژیم اشغالگر بهره ویژه خواهد برد و با پاسخ قاطع و تهاجمی می توانند ضمن وارد شدن به اراضی اشغالی تا نزدیکی حیفا پیش رفته و مناطقی را در اختیار گیرند.
نتیجه حمله رژیم سفاک صهیونیستی هر چه باشد با پیروزی برای آنها به پایان نخواهد رسید و بدون شک پایان اشغالگران فلسطین را سرعت خواهد بخشید ، اما رژیم صهیونیستی و هم پیمانانش به خوبی از رویکرد جمهوری اسلامی ایران در دفاع از ملت مظلوم فلسطین و حمایت از حزب الله لبنان آگاه هستند و سعی بر آن خواهند داشت تا در صورت تصمیم به اقدام علیه خاک لبنان ، وضعیت شمال کشورمان را در قفقاز جنوبی متشنج کرده تا از این طریق تمرکز ایران در مواجه با درگیری های شمال اراضی اشغالی کاسته شود.
مناطق شرقی ارمنستان در نزدیکی سیونیک و قره باغ و مناطق غربی ارمنستان در هم مرزی با نخجوان می تواند مناطقی برای ایجاد درگیری های پراکنده ولی سنگین باشد تا جمهوری اسلامی ایران را در این مناطق مشغول کند.
طی سالهای متمادی و پس از نابودی داعش در سوریه توسط سردار رشید اسلام شهید سلیمانی ، نخجوان به محل دپوی اکثر این تروریست های اجاره ای چندملیتی توسط غربی ها شده است تا در زمان مناسب از آنها بهره ببرد و چه زمانی مناسب تر از حالا که اسرائیل در برهه ای حساس برای بقا قرار دارد.
با توجه به نزدیکی چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کشورمان ، بیشتر توجه به این مورد معطوف است و همین می تواند بهانه ای باشد تا اشغالگران صهیونیست فرصت حمله به لبنان را مناسب دیده و دست به اقدامی زنند که برایشان به قدری گران تمام شود که دیگر شاید هرگز نتوانند آن را جبران کنند.
قدرت و توانمندی انصارلله در ایجاد اخلال برای صهیونیست ها در دریا نیز به تفکر حاکم بر اسرائیل فهمانده است که مقاومت در لبنان و یمن از موضع خود کوتاه نخواهند آمد و فقط با وارد شدن در نبردی گسترده می توان غرب را وارد درگیری مستقیم با محور مقاومت کرد.
بایستی آمادگی این را داشته باشیم که با آغاز حمله اشغاگران به لبنان و همزمانی آن با ایجاد درگیری هایی پراکنده در قفقاز و در ادامه نیز فعالیت های گروه های جدایی طلب درون کشورمان تلاش خواهند داشت تا ضمن تاثیر بر نتیجه انتخابات در ایران از تمرکز و درگیری مستقیم کشورمان با صهیونیست ها کاسته شود.
حال اگر همانند انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ کشورمان فضای داخلی برگرفته از نتیجه انتخابات ملتهب شود ، اوضاع به چگونه پیش خواهد رفت؟
پایان بخش اول
میلاد پناهی
