یادداشت / طریق پرس ، چند ماهی از درگیری ارتش سودان و نیروهای واکنش سریع این کشور گذشته و شعاع درگیری بین دو گروه گاهی تجمیع یافته و گاهی گسترده شده است ، آغازگر درگیری ها اقدام به کودتای نظامی یکی از گروه های درون ارتش سودان(واکنش سریع) جهت تصاحب قدرت بوده است.
طی این چند ماه توسط نیروهای واکنش سریع از تلاش برای در اختیار گرفتن رادیو و تلویزیون گرفته تا درگیری های پراکنده ای در نزدیکی شهر ها و مناطق مسکونی که برخی درگیری ها حدود هزار نفر کشته را به همراه داشته است نشان دهنده عمق تقابل بین طرفین باشد.
در برخی مواقع آمریکا با مداخله در درگیری های شکل گرفته ، سعی در ایجاد آتش بس موقت با میانجیگری سازمان ملل داسته تا بتواند نیروهای واکنش سریع را از فشار و ضربه رها ساخته و به نوعی به دادشان برسد.
کاری که ایالات متحده در آن تخصص ویژه داشته و به دفعات آن را در سوریه برای نجات تروریست های تکفیری مشاهده کردیم ، پس از نابودی داعش در سوریه و ناامیدی غرب با محوریت آمریکا از مشکل پیش آمده ، آنان به سراغ جبهه النصره و در ادامه احرار و فیلق الشام رفتند تا در راستای منافع و تنفکر ایالات متحده اقدام کنند.
اما تکفیریها نیز که از حمایت همه جانبه غرب برخوردار بوده نتوانستند در مقابل مقاومت ایستادگی کرده و آمریکا با فراری دادن آنها به سمت مقصدی نامعلوم(نخجوان) به دنبال احیا مجدد آنان برآمد.
کاملا مشخص است که آمریکا برای ورود غیرمستقیم به قائله سودان ، به دنبال جایگزینی بجای خود بوده تا بتواند از طریق آن نیروهای واکنش سریع را در مقابل ارتش سودانی که از رویکرد ضد استعماری برخوردار است تجهیز کرده و قافیه را در آفریقا واگذار نکند.
طی سالهای اخیر هر کشوری که در آفریقا که خود را از سلطه و نفوذ غرب رها کرده است ، فرصت مناسبی را برای روسها جهت ایجاد پیمان نظامی و اقتصادی فراهم کرده تا یتواند به مسیری که حدود نیم قرن از آن فاصله گرفته اند بازگردند.
با نگاهی به نوع ادوات و تجهیزات نظامی غربی و روسی در آفریقا متوجه خواهید شد که سلاح های غربی بروزتر و جدیدتر بوده و سلاح های روسی بازمانده از قراردادهای شوروی سابق هستند و اکثر آنها یا قدیمی و یا غیرقابل استفاده شده اند.
اما آمریکا که به دنبال ایجاد یک مدعی قدرت بوده تا جایگزین خود در ایجاد تنش در سودان کند ، این بار به دنبال امارات رفته تا با توجه به نزدیکی این کشور به شرق آفریقا بتواند با دریافت سود سرشار از طریق فروش سلاح و هدایت به مقصد مورد نظر ، همچنین امارات را در ایجاد یک قدرت خیالی منطقه ای در مقابل ایران نیز تطمیع کند.
این برای خاندان آل زاید که سالهاست نشان داده که غیرقابل اعتماد است و از هر فرصتی برای مقابله با ایران استفاده کرده نیز خوشایند بوده تا به خیال خودشان آنان نیز در حداقل در منطقه به قدرتی تاثیرگذار تبدیل شوند.
پیشتر از این نیز ردپای آشوبگری امارات در دیگر کشورهای آفریقایی و درهمسایگی سودان دیده شده تا جاه طلبی این خاندان را اثبات کرده باشد.
به مانند نبرد در اوکراین ، اکنون سودان نیز شاهد حضور تسلیحات روسی و ایرانی که در اختیار ارتش سودان و سلاح های غربی دراختیار نیروهای واکنش سریع بوده و هر دو گروه درگیری بخوبی از آنان استفاده میکنند.
امروزه تکنولوژی و قدرت پهپادی جمهوری اسلامی ایران بر کسی پوشیده نبوده و دولت سودان را وادار کرده تا برای دفع حملات طرف مقابل ، بدنبال خرید انواع انتحاری ، عملیاتی و حتی نظارتی ساخت کشورمان آمده باشد. البته دیده شده در برخی مواقع با سهل انگاری ارتش سودان این ادوات به دست دشمنشان افتاده و سلاحی که قرار بوده بر ضد طرف مقابل استفاده شود بر علیه خودشان بکار گرفته شده است.
سودان با توجه به موقعیتی که در جغرافیای آفریقا دارد می تواند جایگاه ویژهای را در اختیار دیگر قدرتها قرار داده تا بتوانند با استفاده از آن نقشه جدیدی برای آینده خود و این منطقه ترسیم کنند.
آمریکا کار را برای خود در میانه غربی قاره افریقا که کشورهای حوزه صحرا میباشند تمام شده میداند و آخرین تلاش های خود را برای ماندن و نفوذ از آن منطقه به وسیله در اختیار گرفتن قدرت در سودان بکار خواهد گرفت.
البته آمریکا مثل همیشه در این اقدامات تنها نبوده و انگلیس نیز در این زمینه او را یاری می کند.
پایان بخش اول
میلاد پناهی
