یادداشت / طریق پرس ، در بخش اول به تمایل آمدن فرانسه به منطقه قفقاز بصورت کلی اشاره ای داشتیم که به اختصار در این بخش به یکی از دلایل آن خواهیم پرداخت.
از همان آغاز استعمار اروپا و فرانسه در آفریقا ، کشورهای شمالی این قاره که از نظر مسافت فاصله کمتری به اروپا داشته بسیار حائز اهمیت بوده اند. استعمارگران در آفریقا فقط به غارت منایع و میراث این قاره اکتفا نکرده و جهت بکارگیری نیروی انسانی یا بهتر بگویم برده داری نیز تلاش داشته اند ، همین عامل موجب شد تا رفت و آمد بین کشورهای اروپایی و آفریقایی به سرعت گسترش یابد.
اعزام نیروهای نظامی سرگوبگر و متخصصین استثمار از سمت اروپا و ایجاد گروه هایی برای بکارگیری ساکنان اصلی قاره آفریقا به روشهای مختلفی در جهت منفعت استعمارگران همواره وجود داشته است ، از متوسل شدن به زور گرفته تا اقناع به زندگی در اروپا، که همه این اقدامات برای آوردن نیروی کار رایگان به اروپا بودند.
همانگونه که پیش تر گفته شد در آغاز بیشتر این دست حرکات از کشورهای شمالی و کشورهای حوزه صحرا در آفریقا که عمده جمعیت آنان را مسلمانان تشکیل دادن بودند صورت پذیرفت ، و باعث شد خود این موضوع نیز برای اروپا خصوصاً فرانسه حساسیت ایجاد کند تا از گسترش اسلام در اروپا احساس خطر کرده و در عین اینکه با محروم کردن افراد از حق اولیه انسانی ، روی به تحقیر آنان آورده و ضمن در انزوا قرار دادن مسلمانان ، از ارتباط و ازدواج بین آنها و اروپاییان جلوگیری کنند.
اکنون شاهد آن هستیم که اکنون فرانسه دارای یکی از بیشترین مسلمانان در بین کشورهای اروپایی می باشد. اما در ادامه نیز تلاش برای احیا و ایجاد تفکرات سلفیه در بین گروه های مسلمان توسط آمریکا و اروپا جهت ضربه زدن به کشورهای مسلمان به معضلی برای خودشان تبدیل شده است.
تفکرات تکفیری که قصد داشت بر ضد مسلمانان به کار گرفته شود در برخی موارد از کنترلشان خارج شده و بر ضد خودشان عمل کرده تا آنها را بفکر چاره ای بیاندازد.
در بین کشورهای اروپایی بیشترین اقدامات تروریستی که گروه های افراط گرای تکفیری به اسم اسلام جهت ضربه زدن به نام اسلام انجام داده اند در فرانسه صورت گرفته است . در ابتدا برنامه ریزی که برای این افراد با اعزام به سوریه در جهت مقابله و سرنگونی دولت مرکزی سوریه تجهیز شده بودند شکست خورده و با از بین رفتن هسته اصلی این گروه ها(داعش) توسط سوریه و هم پیمانان(ایران و روسیه) دیگر جایی برای آنها در سوریه نبوده و ترس از بازگشت آنها به اروپا و اقدام به جنایاتی که خودشان آموخته بودند وجودشان را فرا گرفته بود.
با توجه به نزدیکی باکو به رژیم صهیونیستی و تلاش برای برقراری ارتباط موثرتر با اسرائیل از جانب علی اف ، بهترین مکان برای گروه های تکفیری مناطقی در قفقاز جنوبی و نخجوان بود تا ضمن نجات دادن از مخمصه ای که در آن افتاده بودند ،بتوانند برای بازسازی آنها اقدام کرده و در ادامه علیه کشورهای مسلمان منطقه بکارگیری شوند.
قفقاز طی سالهای اخیر به مأمن و پناهگاهی ایمن برای کسانی که علیه جمهوری اسلامی ایران عمل خواهند کرد تبدیل شده است ، اصرار نخست وزیر ضعیف ارمنستان برای تحت فشار قرار دادن نیروی حافظ صلح روس که سالها در مرز بین آذربایجان و ارمنستان برای ایجاد صلح و جلوگیری از تنش بین طرفین حاضر بودند ، زمینه مدعی شدن بسیاری از کشورها را فراهم کرده تا با جایگزین شدن بجای نیروهای روسیه ، در قالب ایجاد و ساماندهی پایگاه های نظامی و استراتژیک ، بتوانند در مسیر ایجاد گروه های نیابتی(تکفیری )نیز اقداماتی در جهت منافع غرب انجام دهند.
رقابت بین چند کشور استعمارگر مانند انگیس ، فرانسه و آمریکا بر سر حضور در تمام مناطق جهان جهت داشتن سلطه و حتی نفوذ برقرار بوده و این کشورها نمی توانند از حق استعماری که در وجودشان نهادینه شده است چشم پوشی کنند.
نتیجه اینکه برای تصمیم گیرندگان در فرانسه مهم است تا به نوعی ضمن دور کردن نگاه داشتن تفکرات سلفیه ای که اروپا به سرکردگی انگیس و آمریکا در ایجاد آن بسیار کوشا بوده اند از خاک فرانسه ، تلاش داشته باشد به دلایلی که در بخش های بعدی مورد بررسی قرار خواهیم داد ، در قفقاز میانی و جنوبی حضور پررنگ داشته باشد.
انتهای بخش دوم
میلاد پناهی
