یادداشت / طریق پرس ؛ تنها مدتی پس از ۷ اکتبر سال گذشته بود که مقاومت یمن ابتدا با موشکهای دقیق و نقطه زن با هدف حمایت از مردم مظلوه غزه وارد میدان مقابله با اشغالگران صهیونیست شد و در ادامه نیز با هدف قرار دادن کشتی های اسرائیلی ، کنترل تردد دریایی مسیرهای منتهی به اراضی اشغالی را در دست گرفت و کار را برای رژیم صهیونیستی به گونه ای سخت کرد که دیگر تقریبا هیچ شرکت کشتیرانی جرات انتقال کالا و انرژی از مبداٌ و یا مقصد اسرائیل را نداشته باشد.
این اقدام انصارالله ، گره کوری که مقاومت یمن برای ایالات متحده و هم پیمانانش در طول یک دهه اخیر ایجاد کرده بود را محکم تر از گذشته کرد تا غرب و متحدان منطقه ای را بفکر راه چاره بیاندازد .
کشورهای استعمارگر غربی که طی سالهای اخیر با تغییرات سیاسی در برخی کشورهای قاره آفریقا ، به تدریج از منافعی که سالها از طریق استثمار مردم آفریقا کسب کرده بودند کاسته شده بود و دیگر از سلطه غرب خارج شده بودند .
ایجاد و تجهیز گروه های شبه نظامی تکفیری ، تلاش برای راه اندازی جنگ های داخلی و در آخر اقدام نظامی علیه دولت ها ، از مواردی بوده که غرب به سرکردگی آمریکا تلاش داشته از طریق آن حضور خود را در آفریقا و دیگر نقاط جهان حفظ کند.
بازماندن دست کشورهای غربی در منطقه شمال شرق قاره آفریقا ، فضا را برای دیگر کشورها نیز باز گذاشته تا با هدف ایجاد کمربند قدرت ، بدنبال برقراری روابطی تاثیرگذاری را در این کشورها باشند.
در این میان میتوان از ترکیه، امارات ، عربستان سعودی و مصر نام برد که طی چند سال گذشته با دیدن قدرت و تاثیر محور مقاومت بر خاورمیانه و غرب آسیا ، در تلاش برای ایجاد حرکاتی این چنینی در دیگر مناطق افتاده تا شاید در حوزه های مختلف بین المللی تاثیرگذار باشند.
البته همان گونه که پیشتر طی چندین گزارش یادآور شده بودیم ، ترکیه در این زمینه فعالیت بیشتر و قدیمی تری داشته است و در کنار شیطنت های مداوم امارات در برخی مناطق قاره آفریقا سعی در داشتن یک پایگاه نظامی کرده است و اکنون امارات و ترکیه در آفریقا داری پایگاه های نظامی مختلفی هستند که تا کنون کاری جز ایجاد هرج و مرج و آموزش و تجهیز شبه نظامیان انجام نداده اند.
دسترسی از طریق دریای سرخ و عدن به آبهای آزاد(اقیانوس هند) یک امتیاز بسیار بزرگ برای کشورهای آفریقایی بوده تا بتوانند از طریق آن به تجارت در منطقه ای که از همه جهات دارای منافع بسیاری است بپردازند و همین نکته موجب شده است تا هر گروه و کشوری چشم طمع به مناطق تحت کنترل دیگری داشته باشد و مدام بر سر این موضوع دچار اختلاف و درگیری های داخلی و خارجی باشند.
اما جدال در شاخ آفریقا و درگیری بین چندین کشور و در ادامه جدایی طلبان نشان از فتنه ای غربی در جغرافیایی حساس دارد و نقش غرب با پیشتازی آمریکا و انگلیس برجسته تر است.
اختلاف کشورها بر سر برخی جزایر و خشکی ها از یک سو و به میدان آمدن مدعیان شبه نظامی از سوی دیگر ، خطر ایجاد جنگ منطقه ای را بیش از هر زمانی غریب الوقوع کرده است.
فعال کردن گروه هایی که بتوانند پس از در اختیار گرفتن مناطق مورد مناقشه ، در جهت منافع آمریکا حرکت کرده و میتوانند به عنوان گروهی شبه نظامی ، مناطق دریایی را نا امن کرده تا همواره دست ایالات متحده آمریکا در این منطقه نیز باز باشد و نام این کار را بایستی ایجاد گروه جدیدی از دزدان دریایی توسط ایالات متحده گذاشت.
جدا از درگیری های داخلی اتیوپی و مشکلاتی که سومالی و اریتره وجود داشته ، به راحتی با نظاره بر چگونگی حوادث پیش آمده میتوان دریافت که این امور جز با نفود و راهبری سرویس های اطلاعاتی انگلیس و آمریکا رخ نداده است تا بتوانند شاخ آفریقا را حفظ کرده و اتفاقاتی که در حوزه صحرا رقم خورد و زمینه اخراج و عدم حضور تدریجی آمریکا را فراهم کرده بود ، جبران کنند.
سرانجام درگیری ها بر سر جزایر پایین دست عدن هر چه باشد برای آمریکا یا با احداث و تجهیز پایگاه پشتیبانی هوایی همراه می شود و یا گروه های نیابتی که به دستور آمریکا در جهت ضربه به یمن و کشتی های حاضر در آن منطقه هستند عمل خواهند کرد.
چین نیز بدلیل قدرت اقتصادی که در دو دهه اخیر به آن رسیده است ، بصورت مستمر در مناطق شمال و شال شرق آفریقا حضور داشته بدنبال تثبیت حضور خود بوده و بنظر در این میان شاهد یک رقابت چینی و آمریکایی خواهیم بود.
البته تغییرات و جدال ها نشان می دهد در انتها ترکیه ، عربستان و امارات سرشان بی کلاه مانده و این قدرتهای اصلی اقتصادی خواهند بود که در صورت تغییر موازنه قدرت ، فرمان هدایت را در دست خواهند گرفت.
انتهی بخش اول
میلاد پناهی
