طریق پرس – در بخش های چهارگانه ای این نکته بیان شد که اردوغان ناامید از تحویل اف ۱۶ تفاهم شده با ایالات متحده که نزدیک به یک دهه از تاریخ انعقاد قرارداد آن گذشته است ، بدنبال بهانه ای بود تا این عدم موفقیت را به موضوعی مرتبط کرده و از بار فشار مخالفین و افکار عمومی ترکیه رها شود.
او در ابتدای نبرد در غزه این بهانه را بدست گرفت و هر روزه با حرفهای ضد اسرائیلی بدنبال تنش نمایشی با اشغالگران و حامیان آنها بود و تقریباٌ به خواسته ای که مد نظر داشت رسید، اما نبرد در اوکراین برای ناتو و زلنسکی به خوبی در حال گذر نبوده و تفکر حاکم بر ترکیه که تخصص ویژه ای دارد که از آب گل آلود ماهی بگیرد ، در همین ماه گذشته با زیرکی رسانه ای و تبلیغاتی در شبکه های مجازی از نزدیک شدن به روسیه و ایران خبر داد تا بتواند از این طریق دولت و کنگره ایالات متحده را برای پای بندی به قرارداد منعقد شده اقناع کند.
در زمانی که کار برای غرب در اوکراین و اراضی اشغالی گره خورده است ، خبر نزدیک شدن ترکیه به روسیه و ایران نیز خود می تواند برای بایدن شکستی دیگر در مقابل جمهوری خواهان باشد.گرو گرفتن عضویت برخی از کشورهای اروپایی در ناتو در راستای همین رویکرد اردوغان بود.
اینکه این جنگنده در زمانی که حداقل دو نسل از جنگنده های امروزی عقب است چقدر بدرد اردوغان و ارتش ترکیه خواهد خورد یک مسئله است و اینکه در صورت تحویل اف ۱۶ های جدید چقدر در سوریه و عراق دست به ماجراجویی بزند موضوعی دیگر.
بعید نیست که تا زمان تحویل اف ۱۶ به ترکیه نسل ششم از انواع جنگنده ها وارد عرصه شوند دور از ذهن نخواهد بود.هم پیمانان آمریکا در غرب و شرق آسیا به انواع اف ۳۵ (نسل پنجم) و اف ۱۸ (نسل چهار+) مجهز شده اند تا بتوانند به نفع ایالات متحده در صورت لزوم وارد میدان شده و به مخالفین صدمه وارد کنند.
در این بخش فقط سعی شد یادآوری شود که اردوغان بیش از آنکه جنگنده برایش اهمیت داشته باشد ، هم پیمانی و تاثیرگذاری به نفع غرب برایش اهمیت دارد ، در ذیل این گزارش می توانید ۴ یادداشت نشر داده شده ماه های گذشته را مطالعه کرده تا پی به ماهیت ماجرا ببرید.
